Güneşin doğarken çağırdığı kelebekler!
Ağlayan bulutların altında uçması!
Rengarenk baharın çiçeklere emir verip,
Tozlarını arılarla paylaşmak isterken!
İçimdeki kor ateş ile küle dönen dağda uçması!
Ne mümkün...
Parklarda oynayan çocukların gülüşleri!
Sahilde insanları kucaklayayan denizin sevinci!
Kaçamak sevgililerin sevgi dolu öpüşmeleri!
Yada gelecek neslin rahat içinde doğması!
Mümkün mü ?
Füzelerin,bombaların ateşin sardığı bir ülkede!
Paranın kokusunun olduğu havada!
Mümkün mü ihtiyaç sahibine bedava dağıtılacak bir tebessüm.
Eskiden kalan içimizdeki kaybolmuş olan adeletin olmadığı bir dünyada!
Mümkün mü yıkık viraneden ufacık bir birikimin çalınmaması!
Bahanelerle dolu bir hayat yaşıyoruz.
Kısacık ömürde.
İnancına göre yaşamak da suç oldu!
İnançsızın kendine göre yaşaması ayıp sayıldı.
Belki bedenini saracak bir toprak parçası.
Yada suyun üstünde yanacak bir alev topu!
Zalimlerin yönettiği bir dünya mı!
Yoksa zalimleri seçen bir topluluk mu!
Belki yarın, şeytanın dokunduğu bir tuş ile,
Mümkün olmayacak bir cümle!''Bir dünyamız vardı!''
Çünkü toz bulutlara karışan canlı dünyasında!
Oluşacak bir ebedi sessizlik.
Üzerine örtülen betonlarda yeşili görmek.
Bacalarda tüten zehirin nefesimize giden yolculuğunu engellemek,
Üretim uğruna borulardan akan kimyasalın,
Avucumuzla içtiğimiz ırmaktaki eski tadı bulmak!
Ne mümkün!
Yok oluyor benim dünyam.
Yok oluyor benim hayallerim.
Sevinçlerim, özlemlerim.
Biliyorum ki artık!
Yay tepti okun arkasına!
Biliyorum ki kum delikten akmaya başladı!
Biliyorum!
MÜMKÜN DEĞİL!
Hızla koşan zamanı durdurmak.
