NA_ŻARTY

https://youtu.be/d9HqVXGRJL0?list=LLf-GDpAvByAPJdtfCAJZOVA,

,,,https://youtu.be/x6V_c7FepYk,
https://youtu.be/vC0VDergK3g.

Przed TOBĄ,któryś
trzy dni cierpiał kaźnie
i poznał ludzkie
przedśmiertelne bojaźnie,
Żebrząc, by wieczną
nie była jej męka,
Polska klęka.
...i Polska
i cały świat...
prosi BOGA o zmiłowanie
w czasie trwającej pandemi.
...pośród izolacji, w której cierpimy...
https://youtu.be/iSl1kmQMG2E

https://youtu.be/OomaNxkY-KY
Szu­ka­ją bó­stwa: jed­ni z nich w po­pie­le
Nu­rza­jąc gło­wy i ście­ląc się w ku­rzu
Przy mar­mu­ro­wych po­są­gów pod­nó­żu,
Albo w po­sęp­nym, mil­czą­cym ko­ście­le;

Inni ku nie­bu skroń pod­no­sząc śmie­le,
W słońc ży­cio­daj­nych pro­mie­ni­stym różu,
W gór, oce­anom ochron­nem przed­mu­rzu,
W mą­drem i do­brem wszech­stwo­rze­nia dzie­le;

Inni spo­koj­ni, cisi, za­du­ma­ni,
W nie­ogar­nio­nej szu­ka­ją go głu­szy,
W nie­skoń­czo­no­ści bez­den­nej ot­chła­ni —

Tak od po­cząt­ku swo­je­go ist­nie­nia
Wszę­dzie szu­ka­ją bó­stwa bez wy­tchnie­nia,
Tyl­ko go w wła­snej nie szu­ka­ją du­szy...K.P-Tetmajer."Szukają bóstwa"
https://youtu.be/8KfwXac4ftI

Lu­dzie mio­ta­ją się, drę­czą i cier­pią,
Zło­rze­czą zie­mi, prze­kli­na­ją nie­ba,
Aż im się siły na­resz­cie wy­czer­pią
I do smut­ne­go po­zna­nia przy­cho­dzą,
Że nie do zwy­cięstw nad lo­sem się ro­dzą
I że lo­so­wi pod­dać się po­trze­ba...K.P-Tetmajer.''Ludzie miotają się"
https://youtu.be/H_flT0mVfKA
A taka świę­tość cię ota­cza,
i taki nimb twej ko­bie­co­ści,
że gdy się bli­sko wi­dzi cie­bie,
ser­ce nie­po­mne jest mi­ło­ści.

I tyl­ko pa­trzy się na cie­bie,
jak na cud ja­kiś, na zja­wi­sko,
i czło­wiek dzi­wi się sam w so­bie,
że jest cud - i że jest tak bli­sko... K.P-Tetmajer"A taka świętość cię otacza".
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
https://youtu.be/en-IQBKaMH0

Jak się zwier­cia­dło w ży­ciu przy­dać może
Na moim wła­snym po­ka­żę wam wzo­rze.
Były raz chrzci­ny. Przy­szło mnó­stwo pań­stwa,
Szlach­ty, miesz­czań­stwa,
Pa­nie peł­ne god­no­ści, pa­no­wie po­wa­gi,
Mło­dzież mia­ła po­zy­cje, dzie­wi­ce po­sa­gi,
Wszy­scy pięk­nie miesz­ka­li, przy­zwo­icie żyli,
W le­cie jeź­dzi­li do wód, w zi­mie się ba­wi­li,
Pa­nie się z hra­bi­na­mi sty­ka­ły na kwe­ście,
Pa­nom się od­kła­nia­li pre­ze­si na mie­ście,
Sło­wem, była kom­pa­nia wiel­ce zna­mie­ni­ta,
O mało że nie eli­ta.
Czu­łem się tam tak zmiaż­dżo­ny,
Przy­gnie­cio­ny, zni­ce­stwio­ny,
Taki ni­kły, taki cień­ki,
Taki drob­ny, tak ma­leń­ki,
W nos tym bro­szom i kra­wa­tom
Taki py­łek, taki atom:
Że pod li­to­ści­wy­mi tych pa­nów oczy­ma
I pań peł­nym iro­nii po­błaż­li­wej ge­stem,
Pew­nym był, że na­praw­dę wca­le mnie już nie ma...
Wtem pa­trzę: lu­stro... Z szczę­ścia za­drża­ła mi du­sza!
O bo­skie, o wy­baw­cze sło­wa Kar­te­zju­sza:
My­ślę, to nic! lecz wi­dzę się w lu­strze, więc je­stem! ...K.P-T."Cogito,ergo sum"