KALISZ / CANADA
IŚĆ w strone słońca
bo blaskiem przyciąga
jak magnez złocisty
podążac w jego strone
iśc tak przed siebie
niepatrząc na innych
w ciszy spokoju
zapatrzeni w słońe
iść poprostu ku
przestworzy w otchłań
wszechświata widząc jedno
słońce nam wszystko oplata
myśli słowa gesty
ej słoneczko żebys ty wiedziało
ile ty masz ciepła.....................
sa takie dni
że mysli odpływaja daleko
w przestworza chciałym byc chłopcem
małym mamy nic nie robic
tylko snic wysnił bym sobie
nie niepowiem tobie
jest to zbyt piekne by mówic o tym
jestem chłopcem mamy
i takim pozostane
mimo swych lat
juz niemałych
teskie na lasem rozbujanym
za klockami których nie miałem
za rowerem obdrapanym
za smiechem beztroskim
za mówieniem radosnym
za tym czego nie miałem
z zawsze chciałem
tylko gwiazdy wiedza
ale tego nie powiedza
bo to jest tajemnica nasza
by sie odróznic od tego swiata
Jak mam nie ranic cie
kiedy dotykiem otwieram łze
jak mam nie patrzeć
kiedy rana rozchyla się
jak mam być
kiedy jestem rozłpływasz się
jak powiedz jak
by niebo pochyliło się
by gwiazdy błyskały coraz niżej
jak mam przewrócic swiat
by dzien stał się noca
a noc dniem
jak mam to zrobić
by wodospad nie spływał
a unosił sie ku górze
jak poprostu jak
Trwaj chwilo trwaj
nim sie rozpłyniesz jak chmura
zanim rozum sie obudzi
ten dzień uderzył nam do głów
w sumieniu jest potężna rana
głupiec przepusci dzień
słońce znów wstanie
trwaj chwilo bezustannie
to jest przeciez piekne...............
