• ------- torun ----2017-06-27

  

  TORUNSKIFAN

  Anioły

  Noc się zbliża, a zatem
  życzę Ci kolorowych jak tęcza snów,
  by pojawiły się w nich Anioły,
  takie piękne i niewinne,
  by to one zapanowały nad Twym snem.
  A jeśli pozwolisz im na to,
  ta noc będzie piękna,
  cudowne sny Ci Anioły przyniosą,
  bo tylko one potrafią to sprawić,
  byś mógł wyśnić swoje marzenia.
  Anioły, musisz w nie uwierzyć,
  bo bez nich noc będzie pusta,
  a sen bez wyrazu.
  Anioły nocy-one patrzą na Ciebie,
  co noc i co dzień!
  Tylko one potrafią spowodować,
  by sen trwał w nieskończoność.
  Uwierz w nie,
  a będziesz pięknie śnił!
  Uwierz we mnie...

  • Komentarze: 2   |  
  • Odsłony: 1

• nie rób2017-06-27

  

  jes555

  Dawno temu poznałem księżniczkę       

  próbowałem spędzać z Nią noce i dnie

  każda chwila była wspaniała gdy wiedziałem , że pisze do mnie

  Byłaś moim powietrzem , bez  którego nie da się  żyć

  moim kosmosem , gdzie mogłem odkrywać coraz więcej

  niezbadanych obszarów 

  Byłaś moim skarbem o którym sama myśl  poprawiała mi humor

  Teraz nie ma Cię  już , kogoś innego przytulasz...... 

  czuję , że rozpadam się w środku 

  Bez Ciebie to już nie moje życie , .

   którego tak uparcie się  trzymałem  ,  

  ja nie umiem okazywać miłości ,nikt mnie tego nie nauczył

  a oczekuję od innych dużo więcej ( w zamian za  co ?... )

  Wiedząc , że nie ma Ciebie księżniczko u mojego boku !

  Reszta życia zbytnio mnie nie interesuje...

  Dam sobie z nim raczej spokój.................. 

  
  

  • Komentarze: 0   |  
  • Odsłony: 45

• - Tango To Evora -2017-06-27

  

  Superеgо

  Tal vez este acto final estaba destinado a cerrar la discusión que dura una vida entera.

  
  

  
  

  ---

  Copyright © Xavier

  • Komentarze: 3   |  
  • Odsłony: 85

• serce z lodu dla Ciebie ... Kasiu...2017-06-26

  

  TorunskifanX

  kiedy zechcę odejść słowo spali mowę cichym krokiem pogrążę się w jasności samej głębi piekieł moja brama oblodzona magnoliową rzeką nigdy nie śpi, piękna zawsze czuła-smętna cecha to tylko róża rubinowa nie kochasz mnie więc mnie nie kochasz nie mów, że tak, nie kłam nigdy więcej ciepła.......
  

    
  

  Odchodzę od Was moi mili
  Nie czekam dłużej ani chwili
  Nie czekam na brawa, oklaski
  Niedługo przysypią mnie piaski
  
  Chcę, abyście mnie pamiętali
  I nadal mnie kochali
  Swe szczęście odszukali
  Ogrom miłości zaznali
  
  Choć mnie przysypią ziemie
  Miłości nie pogrzebię
  Miłość zostawię z wami
  Abyście się kochali
  
  Choć ja w ciemności ruszam
  Zostanie moja dusza
  W myślach waszych zostanę
  I kochać was nie przestanę
  
  Świat ziemski mój dobiegł końca
  Przede mną droga lśniąca
  Droga ta powrotu nie ma
  Bo jest to droga zapomnienia

  • Komentarze: 3   |  
  • Odsłony: 263

• Czas na poziomki2017-06-26

  

  BATE

  
  

  

  
  

  ***

  
  

  • Komentarze: 0   |  
  • Odsłony: 35

• Przez nienaturalny sen2017-06-26

  

  Corgal

                               Widziałam 

                                      i 

                               szłyszałam  

                                bicie serc

                           znajomych ludzi.
  

                    

                        

                                                                                                                               

  • Komentarze: 11   |  
  • Odsłony: 313

• samotnisia...2017-06-26

  

  samotniś_

  Amor uparcie omija cię wielkim łukiem. Chciałabyś mieć kogoś bliskiego, ale nie udaje ci się nikogo poznać albo twoje związki szybko się rozpadają. Czy musi tak być?
  
  Życie to rzecz dla dwojga – pisała Emily Dickinson, słynna amerykańska poetka. Chyba miała rację, bo naturalną koleją rzeczy dążymy do tego, by mieć kogoś bliskiego; by nasze serce biło w rytm drugiego serca. Nawet jeśli zaprzeczamy i nie przyznajemy się do tego, że doskwiera nam samotność, to tak naprawdę pragniemy kochać i być kochane. Tymczasem wciąż tkwimy w poczekalni miłości albo właśnie płaczemy po stracie uczucia. Znasz dobrze ten stan? Też zadajesz sobie pytania: „Dlaczego mi się nie udaje?”, „Co ze mną nie tak, co robię źle?”. Zobacz, jak pomóc losowi, a przynajmniej mu nie przeszkadzać.
  

  Marzysz o wielkiej romantycznej miłości. Takiej z książek i filmów. Pełnej porywów serca, płomiennych wyznań, obsypywania kwiatami, spacerów o zachodzie słońca itp. Cały czas czekasz na księcia na białym koniu, który powinien być nie tylko mądry, piękny, dobry i szlachetny, ale jeszcze kochać cię bezgranicznie oraz nosić na rękach dosłownie i w przenośni. Stworzyłaś sobie wyobrażenie tego, jak powinna wyglądać prawdziwa miłość, ale w zderzeniu z rzeczywistością okazuje się, że żaden mężczyzna nie jest w stanie spełnić twoich oczekiwań. Przy bliższym poznaniu wydaje się, że czyta tylko „Przegląd Sportowy”, miewa poplamione ubranie, a ze wszystkich wykwintnych dań najbardziej lubi… pizzę przed telewizorem. Miał być nadzwyczajny, a jest taki zwyczajny. Książę okazał się żabą – myślisz rozczarowana. I rezygnujesz z tej znajomości, bo przecież miało być inaczej.
  Jak postępować, by nie być samą: Wygląda na to, że wpadłaś w pułapkę narosłych przez lata oczekiwań. Jesteś za bardzo  przywiązana do własnych wyobrażeń. Tymczasem ideał ideałem, a życie życiem. Kiedy zaczynasz widywać kogoś nie tylko w restauracjach, kawiarniach, salach kinowych, ale też w codziennych sytuacjach, to siłą rzeczy poznajesz też jego mniej atrakcyjne, gorsze strony. To naturalne. Ciebie też mężczyzna widzi bez makijażu, dowiaduje się, że lubisz sobie pomarudzić i namiętnie oglądasz serial o lekarzach, a nie tylko teatry telewizji. Dlatego spójrz na wybranka jak na człowieka z krwi i kości. Uznaj, że ma prawo do niedociągnięć, słabości, mniej wyszukanych upodobań… Oczywiście nie chodzi o to, by zadowalać się byle jakim związkiem i być z kimś  z tzw. braku laku czy ze strachu przed samotnością. Warto jednak dać sobie szansę na odkrycie prawdziwego uczucia tam, gdzie go nie zakładasz (bo kandydat nie taki, związek nie ten). Wieczna niezgoda na to, co przynosi ci los, sprawia, że gorzkniejesz. By wyrwać się z rytmu: „czekam, rozczarowuję się, czekam…”, powinnaś zmienić podejście. Zbliżaj się do ludzi nie po to, by ich oceniać, ale po to, by ich poznawać. Dotyczy to ludzi w ogóle, a nie tylko kandydatów do twego serca. Po takim treningu łatwiej ci będzie przykładać właściwą miarę do płci przeciwnej. Najpierw próbuj się zaprzyjaźnić z mężczyzną, zobaczyć, jaki jest naprawdę, a dopie  ro potem patrz, co się z tego urodzi. Może się okazać, że choć nie jest on księciem z bajki, będziesz z nim żyła długo i szczęśliwie.
  

  Zraniona

  Może uciekasz przed bliskością, choć bardzo jej pragniesz? Gdy tylko zaczyna się kręcić koło ciebie jakiś mężczyzna, udajesz, że nie jesteś nim zainteresowana, grasz zimną, niedostępną. A najchętniej rzuciłabyś się w jego ramiona i już nigdy ich nie opuszczała. Dlaczego działasz wbrew sobie? Bo zostałaś kiedyś boleśnie zraniona, odrzucona przez ważnego dla ciebie mężczyznę (czy to ukochanego, czy ojca). Nosisz w sobie emocjonalną bliznę po poprzednim związku lub doświadczeniach z dzieciństwa. Teraz boisz się więc zaangażować, otworzyć, ujawnić uczucia – by znów nie zostać odrzuconą. Budujesz wokół siebie mur z cegieł własnych obaw, lęków, wątpliwości. „A co, jeśli znów mnie  to spotka?” – myślisz przerażona i wolisz nie ryzykować, niż kolejny raz się sparzyć.
  Jak postępować, by nie być samą: Szczerze mówiąc, w tym wypadku przydałaby się fachowa pomoc, gdyż czeka cię gruntowne odbudowywanie wiary w siebie i niełatwa walka z lękami. Pod okiem psychoterapeuty będziesz mogła bezpiecznie przeżyć dawne – złe – doświadczenia. Warto to zrobić, żeby je zrozumieć i pozwolić im odejść. Tym  samym zrobić miejsce dla nowych – dobrych – rzeczy, które mają szansę cię spotkać.
  
  

  Wychowawczyni

  Twoim błędem może być również to, że próbujesz zmieniać mężczyznę na siłę. Lepisz go według swoich potrzeb i oczekiwań. Starasz się wytępić to, co ci się w nim nie podoba, a zaszczepić to, co chciałabyś widzieć. Zanim więc wybranek się obejrzy, zaczynasz go ubierać („bo wstyd się z nim pokazać”); mówisz mu, co ma jeść („bo niezdrowo się odżywia”); namawiasz do zmiany pracy („bo ta jest mało prestiżowa”); oduczasz go chodzenia z kumplami na piwo („bo to strata czasu i pieniędzy”); kręcisz nosem, że kolekcjonuje stare komiksy („bo to dziecinada”). Wcześniej czy później mężczyzna ma dość tych lekcji wychowawczych i rezygnuje ze szkoły (znajomości z tobą).
  Jak postępować, by nie być samą: Tak naprawdę większość kobiet ma jakieś zastrzeżenia do starających się o nie panów (czasem chodzi o niemodny wąsik, innym razem za głośny śmiech itp.). Początkowo jednak przymykają oko, myślą sobie: „Spokojnie, to się później zmieni, poprawi”. Przerabiają wybranka stopniowo, powoli i dopiero gdy związek wejdzie w fazę większej zażyłości. Ty, niestety, robisz to zbyt radykalnie – zbyt wcześnie i od razu na całej linii. Wystrzegaj się tego – zdążysz popracować nad mężczyzną, gdy już będziesz z nim na dobre. Ale nawet wtedy uszanuj jego granice, zostaw mu jakiś margines wolności, nie próbuj zmieniać od stóp do głów. Powinnaś zostawić mu jakąś przestrzeń, w którą nie będziesz ingerowała. Najlepiej odpuść w tych sprawach, które dla niego są ważne, a dla ciebie nie aż tak istotne.
  

  Ambitna amazonka

  A może należysz do tych kobiet, których mężczyźni się boją? Jesteś współczesną amazonką. Niezależną, ambitną, władczą. Rywalizujesz z facetami. Nie tylko w pracy pniesz się po szczeblach kariery, zostawiając kolegów daleko w tyle, ale i na pierwszej randce decydujesz, jaką restaurację wybrać, jakie wino zamówić do kolacji, gdzie spędzić resztę wieczoru. Nie dajesz mężczyźnie szansy, by się wykazał, zaimponował ci, zaopiekował się tobą. Jesteś silna i zaradna, ze wszystkim potrafisz się uporać: umiesz zainwestować pieniądze, obronić się przed natrętem w ciemnej uliczce, złożyć meble z Ikei itd. Jakbyś pokazywała płci przeciwnej, że w zasadzie nie jest ci do niczego potrzebna. Postępujesz tak nie dlatego, że nie lubisz mężczyzn. Po prostu chcesz im dorównać. Ścigasz się z nimi: w pracy, w życiu, w łóżku. Zwykle wygrywasz, ale co z tego, skoro zostajesz sama?
  Jak postępować, by nie być samą: Prawdopodobnie boisz się kobiecości, nie cenisz jej, może nawet odrzucasz jako wyraz słabości. Kojarzy ci się ze sprzątaniem, gotowaniem, brakiem prawa głosu w domu, łkaniem w poduszkę, ewentualnie z… byciem miłym głuptasem, który jest tylko ozdobą faceta. Nie wiadomo, co gorsze. Boisz się więc, że gdy pokochasz mężczyznę, będziesz musiała wejść w rolę gospodyni i niańki lub słodkiej idiotki. Wolisz już na wstępie pokazać adoratorowi: „Nie jestem taka  – nie myśl sobie”. Zamiast jednak skupiać się na tym, jaka nie chcesz być, poszukaj odpowiedzi na pytanie, jaką kobietą chciałabyś się stać. Jest wiele rodzajów kobiecości – wybór nie ogranicza się do dwóch powyższych wzorców. Można np. rozwijać się zawodowo, nie gotować obiadów, ale jednocześnie mieć w sobie dużo ciepła i uważności. Poszukaj własnego przepisu na kobietę. Pomoże ci w tym metoda dwóch cech. Do każdej swojej cechy z „zestawu męskiego” dobierz jakąś z „zestawu żeńskiego”. Np.: jesteś logiczna, ale też czuła; zdecydowana, ale umiesz słuchać. Gdy się nad tym zastanowisz, zobaczysz, że cechy te wcale się nie wykluczają. Warto odnaleźć w sobie owe żeńskie pierwiastki i je ujawniać, bo one przeciwdziałają samotności. Jeśli mężczyzna zobaczy, że oprócz oznak siły i niezależności masz też w sobie kobiecą miękkość, to nie zniechęci się tak szybko. Łatwiej zaakceptuje to, co mu w tobie nie do końca odpowiada. Trudno się zresztą dziwić, że do tej pory odstraszałaś wszystkich zainteresowanych. Mężczyźni źle się czują w towarzystwie kobiet, które na każdym kroku udowadniają im, że są lepsze, bystrzejsze, skuteczniejsze… Do tego dziegciu musisz dodać trochę miodu.
  
  

  Nadopiekuńcza

  Być może jesteś po prostu dla niego za dobra? Tak bardzo dbasz o zaspokajanie potrzeb mężczyzny, że nie zauważasz, kiedy stajesz się nadopiekuńcza. Wpychasz w niego jeszcze jeden kartofelek, jeszcze pół kotlecika; pytasz, czy na pewno ciepło się ubrał. Najchętniej spełniałabyś każdą jego zachciankę, w zamian oczekując tylko jednego – żeby mieć go dla siebie. Móc wtulać się w niego jak w pluszowego misia podczas spokojnych wieczorów w domowym zaciszu. Niestety, na dłuższą metę jest to dla mężczyzny męczące. Czuje się zamknięty w złotej klatce, ubezwłasnowolniony twoją miłością. Dusi się w takim związku i przy najbliższej okazji próbuje się z niego uwolnić. Bo nawet kota można zagłaskać na śmierć.
  Jak postępować, by nie być samą: Pierwszym (i najważniejszym) krokiem do tego, by przestać uszczęśliwiać na siłę płeć przeciwną, jest zastanowienie się, dlaczego to robisz. Czy nie jest tak, że dzięki temu czujesz się dobra, potrzebna, ważna? Wydaje ci się, że wtedy zasługujesz na miłość (być może rodzice w dzieciństwie byli bardzo wymagający i nagradzali się ciepłymi gestami tylko wtedy, gdy coś dobrze zrobiłaś, pomogłaś w domu itp.). Jak pokazuje życie, nie jest to takie proste i oczywiste. Nikt nie pokocha cię tylko za to, co dla niego robisz, jak o niego dbasz. Staraj się o tym pamiętać, gdy znów zaczniesz zabiegać o czyjeś uczucie, nadskakując. Próbuj uwierzyć, że jesteś wystarczająco dobra, by kochać cię taką, jaka jesteś.
  
  
  
  A czy Ciebie też to dotyczy ?
  

  • Komentarze: 35   |  
  • Odsłony: 643

• Mały smutek2017-06-25

  

  epantera

   Chodzi za mną i chodzi ten wiersz J. Tuwima

  
  

  " Zawsze, gdy na mnie spojrzysz,
  Wiedz:
  Że jestem smutny   n i e   d l a t e g o
  (Dlaczegokolwiek,

  O czem pomyśleć możesz),

  Ale dla czegoś innego,
  Dalekiego,
  Czem ty się nigdy nie trwożysz.

  Umrę ci kiedyś.
  Oczy mi zamkniesz.
  I wtedy - swoje
  Smutne, zdziwione,
  Bardzo otworzysz."

  Z tomiku Rzecz czarnoleska (1929)

  
  

  • Komentarze: 6   |  
  • Odsłony: 268

• Kocham Róże2017-06-25

  

  samaslodycz6

  Uwielbiam Je. Mam ich cały ogród,teraz tak pięknie kwitną ,a te które intensywnie pachną ,są po prostu niebiańskie.Wczoraj kupiłem Chopina białego , ponoć kwiaty cudowne.Pięknie....tylko że nie mam komu tych róż ofiarować.
  

  • Komentarze: 3   |  
  • Odsłony: 201

• być szczęśliwym2017-06-25

  

  nicola555

  znałam Cię...dawno to było

  nasze drogi się rozeszły

  czas zatarł ślad

  niespodziewanie Cię zobaczyłm

  druhną być miałam

  kreację przymierzałam

  czyżbym się myliła,to niemożliwe

  jak i dlaczego?

  zapytałam panny młodej

  tak,tak...to drużba młodego

  przysiadłam z wrażenia

  wróciły wspomnienia

  zawsze mi się podobał ten chłopak młody

  był niezwykłej urody

  czułam jak serce mi bije

  los jednak ślepy bywa...pytanie

  co też miało znaczyć tej ścieżki złączenie

  czy miało to jakieś znaczenie?

  wtedy jeszcze nie wiedziałam

  wtedy sama siebie pytałam

  wiadomo jak to przed ślubem bywa

  spotkania,próby

  drużbowie wiadomo też spotkać się musieli

  z początku zażenowanie się odczuwało

  lecz potem ono gdzieś się ulotniło

  a my w kawiarnianym ogródku siedzieliśmy

  z naszego życia pewne fakty przytaczaliśmy

  aż serce bolało,tyle w naszym życiu się działo

  On nadal chłopak młody,status,wdowiec

  nie będę opisywała przeżyć,załamania

  łez i tych dni bez pocieszenia

  bez chęci do życia,wręcz się na nie targnięcia

  nawet mały synek nie potrafił złagodzić tego

  jak w transie słuchałam

  swojej historii nie opowiedziałam

  czułam że te zwierzenia Mu pomagają

  serce oczyszczają

  nie pzerywałam,słuchałam

  a ptaki w pobliskim parku śpiewały

  słonko ciepło świeciło

  było tak jak jeszcze nigdy nie było

  jak by się nic ni stało

  oj jak chciałam przygarnąć,pogłaskać po głowie

  powiedzieć...będzie dobrze

  lecz jak w letargu trwałam

  nic się nie odzywałam

  a kiedy do domu wróciłam

  moje myśli wybiegały do tego co usłyszałam

  rozpamiętywałam

  i nagle zadzwonił telefon

  Aga,sory musiałem uprosić telefon do Ciebie

  chcę byśmy porozmawiali

  czemu mi nic nie powiedziałaś co się działo

  co życie z Tobą wyprawiało

  zapatrzony w siebie,tylko o sobie gadałem

  bo tak chciałem

  bratnią duszę w Tobie widziałem

  nie protestowałam...przyjedź,powiedziałam

  długo nie czekałam,drzwi otworzyłam

  z kwiatami stałeś,serce tak dziwnie podskoczyło

  jak bym nastolatką była

  przyznaję...się ucieszyłam

  Miśka zaraz do przedpokoju wparadowała

  stała,uważnie się wpatrywała

  a potem tak normalnie bez zażenowania

  tak jak dzieci to cechuje spytała

  ,,jak masz na imię''napięcie rozładowała

   a za chwil parę już Ci na kolanach Ci siedziała

  a ja łzę ukradkiem wycierałam

  takiego widoku wcześniej nie widziałam

  tak jak ojciec z córką...normalne przecież

  lecz u mnie tego nie było

  myśli jak szalone przelatywały

  On sam z synem...wdowiec

  ja z córką sama...statusu mężatki nigdy nie miałam

  Boże czemu Ty nas na tej samej drodze stawiasz

  czy masz względem nas jakieś plany?

  a potem był ślub i wesele przyjaciół naszych

  w pięknej miejscowości w górach to było

  zabawa przednia była

  lecz przyszedł czas i nawet to co piękne koniec posiada

  odpocząć trzeba było przed powrotem

  do normalności

  właśnie się rozbierałam

  coś we włosy się zaczepiło nie dawałam rady

  i wtedy poczułam Twoje dłonie

  i policzek do mojego przytuliłeś

  czas stanął i ja stałam

  poruszyć się bałam

  do ucha mi szeptałeś

  tak ,tego chciałam

  oczy zamknięte  miałam

  coraz bardziej się wtulałam

  na ręce wziąłeś,leżeliśmy obok siebie

  Twoje oczy pociemniały

  zdradzały czego chciały

  nie protestowałam,na wszystko pozwalałam

  rano wszyscy żartowali,że nowe wesele będą wyprawiali

  oni wyjechali,my jeszcze trzy dni zostaliśmy

  sobą się cieszyliśmy

  dziś długie godziny rozmawiamy,bo poza granicami kraju pracuje

  tęsknimy,siebie zapewniamy,plany układamy

  nie poznałam jeszcze syna Jego

  czy mnie zaakceptuje,pokocha może

  jest starszy od mej małej Misi

  pewnie trudniej będzie ...ale

  co powiedzą Jego rodzice

  co wyjdzie z tego

  wszak też nie jestem zdrowa

  choć na dzień dzisiejszy walka z chorobą wygrana

  lecz boję się jutra,boję dnia każdego

  jak coś zaboli...panikuje

  dlatego nie chciałam wiązać się z nikim

  by oszczędzić wybranego

  by nie czuł bólu i smutku

  kiedy być może los zadrwi sobie

  i postawi mnie znów w chorobie

  trudne to wszystko ,zagmatwane

  ale tak jak powiedział ten chłopak młody

  niezwykłej urody...

  ,,wszak urodziliśmy się po to by być szczęśliwymi;

  

  

  

  

  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  • Komentarze: 2   |  
  • Odsłony: 189

• Anniversary Waltz2017-06-25

  

  BATE

  
  

  
  

  
  

  
  

  ***

  
  

  
  

  ***

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  • Komentarze: 0   |  
  • Odsłony: 168

• Fajansiarski Przegląd Tygodnia #22017-06-25

  

  BardArtist

  
  

  
  

  
  

  
  
  
  
  
  

  Przedstawiam drugi odcinek FAJANSIARSKIEGO PRZEGLĄDU TYGODNIA.

  To program dla ludzi, którzy lubią tutejsze blogi i dla tych którzy ich nie lubią.

  Czy uda się pogodzić ze sobą dwa światy ?

  Na pewno wypadałoby być kulturalnym i uśmiechniętym.

  
  

  
  

  
  

  
  
  

  
  

  Co tutaj się dzieje ... ? Krzyki i owacje na stojąco ... Bardzo się cieszę, że spodobał Wam się pierwszy odcinek FPT. Skoro tak, to jedziemy dalej... FAJANSIARSKI PRZEGLĄD TYGODNIA odwiedzą dzisiaj fajansiarscy goście :

  
  

  
  

  • scoobidi

  • nicola555

  • antekantkowiak5
    
    
    

  
  

  Wśród moich dzisiejszych gości, są ci więcej i mniej popularni oraz bardziej i mniej lubiani. Choć na przestrzeni społecznej codzienności dzieli ich wiele, to na literackiej arenie łączy ich umiejętność do tworzenia fajansiarskich blogów. Otwórzmy szeroko oczy i jeszcze raz przypomnijmy sobie ubiegły blogowy tydzień.

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  

  
  

  Zacznijmy od naszej piękności... scoobidi. Przeglądając jej ostatni wpis możemy natrafić na głośny, choć mimo to subtelny sprzeciw. Autorka namawia nas abyśmy przestali mówić o polityce i dzielących nas wszystkich prawach. ,,Wszędzie tyle polityki. Ciągłe zwady i krytyki. Słowo przeciwko słowu... Po co nam te bijatyki” To coś nowego... Zawsze skromna i życzliwa dla nas autorka, postanowiła w końcu tupnąć nogą. I słusznie ... Niektórzy użytkownicy na tym portalu nie potrafią nie pisać o polityce. To ci ludzie, którzy pompują w nas swoje polityczne teorie, aby później karmić się naszą ludzką naiwnością. Dołączając się do życzeń autorki, powiedzmy sobie w końcu – STOP.

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  
  
  

  Kolejnym gościem FAJANSIARSKIEGO PRZEGLĄDU TYGODNIA jest panna nicola555. Na pewno wielu z was nie cierpi poniedziałków, ja również ich nie lubię. Tym bardziej, że właśnie w ubiegły poniedziałek zobaczyłem kolejny miłosno-nudny wiersz panny autorki. Oczy mnie bolą i wychodzą mi żyły na mózgu, kiedy po raz kolejny czytam : ,,Chcę odszukać tamte dni pachnące Tobą... Raz jeszcze przeżyć radość pierwszej miłości” Aż mam ochotę podbiegnąć do autorki, wyciągnąć kij bejsbolowy, pieprznąć w głowę i powiedzieć – WEŹ SIĘ DZIEWCZYNO W KOŃCU ZAKOCHAJ! Autorka ciągle pisze o czymś czego nie doświadczyła, a chciałaby doświadczyć, wmawiając sobie przy tym, że doświadcza to wszystko każdego dnia. Wiem, to chore, ale taka właśnie jest nicola555. Monotematyczna, obrażalska i doprowadzająca ludzi do szału. Od dzisiaj aż do skutku, szukajmy miłości dla autorki bloga. Mężczyźni zainteresowani monotematyczną poetką, proszeni są o kontakt z redakcją.

  
  

  
  

  
  

  
  

  
  
  
  

  W tym momencie mamy do czynienia z zakompleksionym, pryszczatym chłopcem, który nie potrafi znaleźć swojej drugiej miłosnej połówki. Wiecznie nieszczęśliwy i niekochany antekantkowiak5, jak zwykle marudzi coś pod nosem i maślanymi oczkami prosi o naszą uwagę. Ostatnio w swoim blogowym wpisie napisał o dziewczynach, które go ''kręcą''. Mianowicie chodzi mu o panie z portali erotycznych. Prawda wygląda w ten sposób, że nasz napalony chłopczyk wciąż odkłada z kieszonkowych od rodziców, by z taką portalową panią spędzić choć godzinę. Nasz autor erotycznych anonsów pokazuje wyraźnie, że ma fantazję i pragnie ją spełnić. Osobiście jednak chciałbym przeprosić wszystkie panie i dodać, żeby się zbytnio nie przejmowały. Ponieważ nasz antekantkowiak5 przechodzi obecnie okres buntu i pewnie kiedyś mu to przejdzie.
  

  
  

  
  

  
  

  W ten sposób kończymy FAJANSIARSKI PRZEGLĄD TYGODNIA

  
  

  
  

  
  
  
  
  
  
  
  
  

  
  

  
  

  • Komentarze: 28   |  
  • Odsłony: 989

• Bomba !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!2017-06-25

  

  Lewysierp

  Co ciekawego można powiedzieć o tutejszych   grach ? Mnie się wydaje , że  są doskonale zrobione i bardzo dużo pracy  włożone :)  , więc trzeba Was nagrodzić za taki trud i postanowiłem Wam przekazać 1S w postaci podatku grając na pokerze :) A Wy jak byście docenili administrację ? :)
  

  • Komentarze: 3   |  
  • Odsłony: 232

Strony: 40