سلام به همگی
دیروز حرف دلتنگی بود.دیشب یکمی عصبانیت و امروز...
امروز شادم و میگم:
منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
چه شکر گویمت ای کار ساز بنده نواز
دراین مقام مجـــــــازی بجز پـــــــیاله مگیر
در این سراچه ی بازیچه غیر عشق مباز...
به سلامتی اونا که دلشون تنگ شد.
به سلامتی اونا که دلداری دادن.
به سلامتی اونا که ثابت کردن تو دنیای مجازی میشه دوستیای حقیقی داشت.
به سلامتی ماریامینی که فارغ از موضوع وبلاگش کلی بهمون خوش گذشت.
به سلامتی رامین که چراغ خاموش میاد ولی تا دلت میگیره دلگرمی میده که شاد باشی
ممنون از محبتت دوست خوبم.
به سلامتی آقا معلم که با نور پایین اومد تا بگه هستش.ممنون از شما دوست نازنین.
امیدوارم بازم مثل گذشته اونایی که اهل دلن رو مهمون وبلاگای قشنگتون بکنین.
به سلامتی اون دویی که همیشه پشت سرش سه میاد و میگه کورشم همین روزا
پیداش میشه...
بسلامتی همه بچه های قدیم و جدید پرشیا
چه اونا هستن،چه اونا که رفتن.
چه اونا که سفیدن یا سبز یا خاکستری یا حتی...
چه اونا که چراغ خاموش میان،چه اونا که چراغشون پر نوره،چه اونا که چراغشون کم نوره
بقول سروش :
دنیای عجیبیه،با کسایی تو دنیای واقعی آشنا میشی که آرزو میکنی کاش هیچ وقت
نمی دیدیشون، و کسایی رو تو دنیای مجازی ملاقات میکنی که جزئی از زندگی
عادی و روزمره ات میشن و آرزو میکنی ای کــــــــــــــــاش می دیدیشون...!
پس بسلامتی دنیایی که توش:
سعید با معرفت داره.رامین شاد داره.آقا معلم بامرام داره.جواد با محبت داره.عادل خان
دیکتاتور داره.امیر عفو شده ی خائن دوست داشتنی داره.دشمن محبوب داره ینی
امیدوارم بازم داشته باشه.امین همیشه پایه داره.شهاب تدارکات چی داره.سروش صبور
داره.عمو مهران نازنین و خاله پروین و دوستی و آقا مهدی و آقا داوود و الیاس و هویج و
و دوتا آقا رضای گل و خلاصه کــــــــــــلـــــــــــــی آدم نازنین داره.
دعوا و آشتی و دلتنگی و دلداری وطلا خانوم که چهار قلو زاییده و سفر برزیل داره.
به سلامتی همه ی شما که خوبین.ماهین.ببخشید اسم هر کی از قلم افتاد.
دوست دارم این دنیای مجازی و دوستیای حقیقیشو...
دوستتون دارم
گلی خانوم شاااااااد
